දිස්නේ දෙන ආදරේ නැති වුනත්
වතාවක්
නපුරු කමකින් වහගත්තා ඇගේ
ඒ කතාවක්
ගැහෙන හිත හංගගෙන රළු වෙච්ච
හිනාවක්
ගැහැණු තනියම තැවුනා පැරදිලා වතාවක්
රූස්ස ගස් වාගේ දරාගත්තා වංගියක්
නැගෙන පෙම බුරු බුරා හැංඟුවා කතාවක්
කොන්දේසී දාගෙනම තමන්ටම නීතියක්
ඇයත් හැඩුවා රෑට දැක්කෙ නෑ කිසිකෙනෙක්
හිත ඉරා කීතූ ගා දාන්නට සිතෙනැති
තියුණු දෙනෙතේ බැල්ම ඒ හින්දා රිදෙන්නැති
දරඳඩුව ගැහැණු හිත් ඉරක් සේ දිලෙන්නැති
නොතේරුන හින්දාම ලෝකයක් බනින්නැති
දරාගෙන කාලයක් සෙනේ දුන්නා මහමෙර ලෙසින්
පෙම්වතිය ලෙසින් හිනහී ඇයත් උන්නා ලගින්
කොන්දේසී දමාගෙනම ඔවුන් ගිය හැටි බලන්
බිහිවුනා ගැහැනියක් දුක පපුව හිරකරන්
සොඳුරු සිනහව කොහෙද ඇයත් හංගන්න ඇති
නපුරු කම් හිත අස්සේ බලෙන් බිහිකරන්නැති
ගෝරෝසුම හිත් වලත් ආදරේ තියෙන්නැති
අයිති නැති කතාවක ඇයත් මියැ දෙන්නැති
No comments:
Post a Comment